Michaël de Kok (nl)

De Nederlandse schilder Michaël de Kok (°1958) heeft naam gemaakt met figuratieve landschappen en wisselt dat de laatste jaren af met minimalistische doeken die niet los staan van zijn fascinatie voor de natuur. In zijn behandeling van de verf zit een gevoelige toets die zijn werk heel herkenbaar maakt. Of het nu landschappen of abstracte kleurvelden zijn, je herkent er steevast de hand in van een rasschilder.

Michaël de Kok schildert vanuit de herinnering en het zijn vooral de nuances in de doeken die het verschil maken. Zo geeft hij met ingehouden borstelstreken aandacht aan een diepere wereld en komt zo tot een kenmerkende beeldtaal die linken vertoont met die van Barnett Newman.

Volgens Eric Rinckhout kun je stellen dat Michaël de Kok het figuratieve beeld heeft losgelaten om zich helemaal uit te leven in de verf, die hij meesterlijk en in subtiele schakeringen laat oplichten.
Zijn landschappen zijn dynamische kleurvelden geworden en het lijkt wel alsof hij zijn landschap een kwartslag heeft gedraaid, waardoor de horizon verticaal is komen te staan. Meestal werkt hij met twee kleurvlakken die elkaar ontmoeten aan een grens - een ‘verticale horizon’ - die steevast onder spanning staat.

Rinckhout:
'Subtiele, uitwaaierende verfsporen lijken daarbij de zwaartekracht te trotseren. Geen van die kleurvlakken is echt monochroom geschilderd. De verf mag dan glad uitgestreken zijn met nauwelijks zichtbare borsteltrekken, in de kleur wolken allerlei tinten op die restanten lijken te suggereren van heuvels en dalen. Voor nog meer dynamiek zorgt Michaël de Kok door aan de rand van sommige schilderijen schuine, anders geschakeerde kleurpartijen aan te brengen.' *                                    

Het museum De Pont in Tilburg bracht in 2019 een fraai overzicht van het werk van Michaël de Kok gelijktijdig met een tentoonstelling van Ann Veronica Jannsens.

 

* Bron:  artikel Bevrijdende abstractie, Eric Rinckhout - (H)art Magazine nr. 167, 23 februari 2017)